begraafplaats-baarn.nl | begraafplaatsen in baarn

Wilhelmus Johannes Voorthuijsen

Wilhelmus Johannes Voorthuijsen ( Baarn 5 nov. 1853- Baarn 3 febr. 1923)

Hij was mijn geliefde en zeer gerespecteerde grootvader ,Mijn moeder( Berendina Lamberta Voorthuijsen) had een grote verering voor haar vader. Zij citeerde hem vaak. Als er moeilijkheden of problemen van welke aard ook waren zei ze: "Grootvader zou gezegd hebben waar een wil is is een weg ".Op die manier was hij ons beste voorbeeld.Zijn gezondheid was niet sterk. Daarom mocht hij aanvankelijk van zijn vader,dr.Dirk Voorthuijsen (Huizen 25 juli 1826-Baarn 17 mei 1891), die ook arts in Baarn was,geen medicijnen studeren. Het beroep van arts zou te zwaar voor hem zijn. Maar met een enorm doorzettingsvermogen overwon hij alle bezwaren .Hij ging studeren in Utrecht en werd arts. Op 18 mei 1881 aanvaardde hij zijn artsenpraktijk. Vader en zoon Voorthuijsen waren zo in het begin de enige dokters in Baarn.


Er bestonden in die tijd grote maatschappelijke verschillen. Aan de ene kant waren er de zeer gefortuneerde mensen, veelal uit Amsterdam afkomstig. Aan de andere kant erg arme mensen. Die woonden meestal in de Oosterheide buurt. Ziektekosten - verzekering was er in het begin niet. Als een patiënt versterkende middelen en de noodzakelijke medicijnen niet kon betalen zorgde de dokter ervoor dat ze wel kwamen maar stuurde geen rekening. noch voor het consult noch voor het recept. Zodoende was hij voor vele armen een reddende engel..
Ook in het "Tehuis voor wezen en ouden van dagen"gaf hij belangeloos raad en daad. Er bestonden toen nog niet zo erg veel medicijnen. Waarschijnlijk brachten daarom zijn gemoedelijkheid en liefdevolle aandacht meer genezing en verlichting dan zijn kundig weten om helend op te treden. Van vervanging was zelden sprake. Hij stond altijd, ook bij feestelijke gelegenheden, klaar voor zijn patiënten. Overdag per rijtuig 's avonds en 's nachts lopend met een kaarslantaarn.
Voor openbare betrekkingen. heeft mijn grootvader steeds bedankt.Alleen werd hij lid van de "Commissie van weldadigheid" van H.M. de Koningin-Moeder. In 1903 werd hij hoogst ernstig ziek Men vreesde toen voor zijn leven. Maar, gelukkig herstelde hij. En toen opnieuw was niets hem te veel of te zwaar.

voorthuijsen
Ter gelegenheid van zijn 25-jarig arts jubileum, op 18 mei 1906, een jubileum dat uitbundig gevierd werd, bood het ,spontaan gevormd ,feestcomité de jubilaris een nieuw victoria-rijtuig aan ,waarmee nog diezelfde dag, een rijtour door de gemeente werd gemaakt
Ook zijn 40-jarig jubileum in 1921 ging niet ongemerkt voorbij. In hotel Central werd een receptie gehouden waar "half Baarn" langs kwam om hem de hand te drukken. Hij werd vereerd met een "enveloppe" en een album waarin alle namen van de deelnemers stonden.. Zoals altijd werd de feestdag opgevrolijkt door muziek en zang van zowel het fanfarecorps "Crescendo" als van het r.k. zangkoor "Cantate Domino".
Op 5 november 1923 zou hij 70 geworden zijn en zijn practijk neerleggen. Er was al een comité gevormd voor de huldiging. Maar de laatste jaren was zijn gezondheid erg achteruitgegaan, hij leek opgebrand. Op 3 februari 1923 is hij tot aller groot verdriet, overleden Men besloot toen .het reeds bijeengebrachte geld te besteden aan een marmeren grafmonument op de nieuwe begraafplaats te Baarn. Het graf werd geplaatst aan de kant van de Oosterheide waar talrijke arme patiënten woonden die konden getuigen van de liefde en goedheid van de overledene.
De begrafenis, onder zeer grote belangstelling ,op 7 februari 1923, werd geleid door de Hervonnde predikant ds.Meulenbelt .De burgemeester sprak woorden van dank uit voor al't geen dr. W.J. Voorthuijsen .als gemeente-arts en als schoolarts, voor Baarn had gedaan. Hij had gedurende veertig jaar voor de inwoners van de gemeente op de bres gestaan.Dr Doyer sprak daarna namens de artsen en de heer De Smit namens vijftig "eenvoudige" mensen. De laatste noemde deze dag: "een dag van historische betekenis voor Baarn". Na woorden van de familie werd de plechtigheid besloten met een gebed, uitgesproken door ds.Meulenbelt
.Later zei men dat met het overlijden van dr. Voorthuijsen een stuk geschiedenis van Baarn verdwenen was.

 

graf_voorthuijsen
Op 10 augustus 1923 is, in tegenwoordigheid van de burgemeester en de gemeente- secretaris de leden van het huldigingcomitee, de familie en tal van vrienden en voormalige patiënten van dr. Voorthuijsen, het grafmonument onthuld.
Op een zwart manneren plaat staat in gouden letters gegrift:


Aan dr W.J. Voorthuijsen geb.5 nov,1853 te Baarn overleden 3 febr, 1923 te Baarn. Van zijn vrienden en patiënten
daaronder staat:
"Zijn leven was rijk aan liefde en goedheid"


In de hieronder vermelde bladen zijn artikelen over hem verschenen:
Het "Nieuws voor Baarn en omstreken" zaterdag 19 mei 1906 (over het 25 jarig jubileum)
Baarnsche Courant 12ejrg .no.7, 17 mei 1906 (25jarigjubileum)
Baarnsche Courant 12ejrg. ,no 8, 25 mei 1906 (25 jarig jubileum)
Baarnsche Courant 27st.jrg. no.9,26 mei 1921 (40jarigjubileum)
Bijblad bij de Baarnsche Courant van 4 januari 1923 no 41 over het afscheid Baarnsche Courant 9 febr. 1923 over de begrafenis.

 


C.S.van 't Veer-Kist
kleindochter

Baarnsche Courant van 4 januari 1923

Zoo is dan de tijd gekomen dat dr.Voorthuysen als dokter afscheid van ons neemt en zijn praktijk in handen van jongeren krachten legt.Er ligt iets weemoedigs in dit heengaan, want met hem verdwijnt als 't ware een stuk geschiedenis van Baarn, verdwijnt alweer iets van dien goeden ouden tijd, toen het gemoedelijke veelal domineerde en de gejaagdheid die sinds eenige jaren door de menscheid vaart, nog zoo geen vat op ons menschenkinderen had. Dr Voorthuysen behoort tot die gemoedelijke, tot die menschen die het leven gepeild hebben, meer dan de meesten onzer en die daardoor werden wars van opgeblazenheid, wars van verwaandheid, wars van ijdelheid, omdat zij van de ervaring leerden, dat, ach, de mensch nog al zijn doen en laten zoo stumperig is. In hoevele huisgezinnen heeft dat gemoedelijke misschien nog meer verlichting van smart gebracht dat zijn kundigweten en heelend op te treden. Wij weten, dat hij in zijn lang-arige praktijk meermalen 's avonds laat zich neer zette aan een lijdenssponde, als hij wist, dat daar troost en bemoediging noodig was, die daar ontbrak of niet geschonken kon worden. En dan dachten wij aan dien anderen dokter, ons door MacLaren zoo schoon beschreven. 't Lijkt ons overbodig in herinnering te brengen in hoevele huizen hij zegenend is binnen getreden, in hoevele gezinnen hij zelfs met den dood heeft gevochten om hem zijn prooi voor een tijd nog te ontnemen. Zij allen weten het die hun vertrouwen in de dokter stelden. de jaren vliegen Hoe kort nog geleden, dat een breede schare wacht dankbbare patienten zich in het hotel central om Dr Voorthuysen en gezin schaarde, ter gelegenheid van zijn vijfentwintig jarig jublileum om den mond des heeren A Horsman te huldigen.In treffende woorden en wij toen daar de gevoelens van dankbaarheid schetsen, welke de patiënten bezielden, voor deze voortreffelijken man ; en die dankbaarheid is er niet op verminderd in al die jaren, die sinds verschenen en ook weer verdwenen. en nu na veertig jarigen dienst gaat deze dokter rust nemen. Voortgekomen uit de zonen van Baarn heeft hij dat zelfde Baarn gediend.Gedient met de zelfde bekwame eigenschappen van zijn vader, gedient in dienstgeest, die ook eenmaal al was. Moge hem deze rust nog lang beschoren zijn, moge hij nog vele jaren gespaard blijven voor de  zijnen, maar bovenal moge zijne gezondheid zich herstellen, opdat zijne rust een genotvolle worde. Gewis, allen die hem kennen hopen en wenschen dit met  ons. Zoo zij het. Inmiddels vernemen wij dat bij een aantal voorname mannen het voornemen bestaat zich tot een comité te vormen, met het doel den scheidenden esculaap den dank der burgerij te brengen en dien dank ook te symboliseren in stoffelijke blijken van waarachtige hoogachting en waardeering.

© 1999 - Albert Naber -